Oe-la-la Jacob, eind mei alweer en nog geen teken van leven. Nu ben ik sinds de geboorte van Weda anno domini 2012 al wat minder consistent met mijn schrijfsels, maar dit is wel hééél scharrig.

Een pittige winter. Na Almere speelde het mijn voet weer enige tijd op, waardoor zowel training als een recreatieve deelname aan de Marathon van Amsterdam niet doorgingen. Dit kruiste met een intensieve periode op mijn werk, waardoor training niet bepaald topprioriteit was.

Maar sinds enige tijd is er weer ruimte in de agenda (aka ik ben op zoek naar een nieuwe baan!) en dus kon het vizier weer worden gericht op de grote doelen van dit seizoen; presteren in de Eredivisie, en nog een keer los in Noorwegen bij de Norseman Extreme Triathlon.

De training ging als een speer, totdat meerdere episodes van ziekte zich aandienden, gevolgd door een ontsteking aan mijn kaak. Tussendoor zag ik nog kans om in ieder geval weer een wedstrijdje of 2 te doen.

De eerste was de jaarlijkse Duathlon van GVAV.  Nog niet helemaal fit peddel ik op mijn nieuwe strijdros (morgen meer) naar het stadspark. De duathlon is elk jaar een gezellig laagdrempelig samenzijn.

Laten we het kort houden. Een drama. Eerste loop gaat het licht na een kilometer uit en dat is vervelend als je er 5 moet.Ik push door maar doe iets meer dan een minuut langer over de 5km dan gewild. Op de fiets even bijkomen en dan aanpoten. Als 2e van de fiets, maar dan denderen er weer wat goede loopbenen langs.

De kop is eraf.
Die vrijdag gaan we naar omgeving Holten voor een perfect trainingsweekend. Ik word met de dag beter en na een training op de (e)motieweg die het lijf wakker schudt presteer ik goed in Deventer op de afsluitende minitriathlon.

Kort gesteld:

Zwemmen lekker, zo voorbij die 200 meter. Dan verwarring op de fiets. Is namelijk een tijdritstart dus iedereen fietst door elkaar. Regent pijpestelen, en ik ben een schijterd in de bochten. Toch redelijk gefiets, doortrappen met de hele 2,5km lopen en je bent weer thuis. Heerlijk. 2e plaats!

Nu lig ik op de bank met spit die me al een week of 2 niet fullpull laat trainen. Hopelijk op tijd fit voor NK Sprint Amsterdam. En ja, ik heb gezegd dat ik dat nooit meer zou doen. Hopelijk breek ik mijn belofte.