Zo. Terug in Nederland, meteen flink aan de bak. Op het programma stond het NK middenafstand Triathlon. Vrijdag terug gekomen, de nieuwe sponsorkleding opgehaald en zaterdagmiddag vertrek naar een huisje aan de Vinkeveense plassen. Het nuttige met het aangename verenigen. Want Suzanne en ik waren wel toe aan wat Quality time na drie weken niet in elkaars armen te kunnen slapen. 🙂

Het appartementje lag aan het water. Klein maar fijn, perfect uitvalsbasis naar Nieuwkoop waar de wedstrijd gehouden werd.
Er was weer veel paniek. Mn kuitjes/achillespezen lagen in puin dus ik wist niet of ik het wel kon uitlopen. Daarbovenop vernielde ik zaterdagavond de klem die ervoor zorgt dat je zadelpen vast blijft zitten en niet naar beneden glijdt. Druk rondbellen, gelukkig herinnerde ik me dat teamgenoot Mark dezelfde fiets had/heeft. Hij de klem voor me meenemen.

De wedstrijddag zelf begon redelijk laat. De start was om 1100 dus de wekker ging om 7.30. Lekker ontbeten, de auto volgeladen en hop opweg.
Daar aangekomen probleem 2: pomp vergeten. Dat is niet handig als je van die mooie carbon wielen heb waarvoor een opzetstukje nodig is.
Weer een stressmomentje dus. Ik zag iemand met dezelfde wielen en hij heeft me aan wat lucht geholpen…..

Op naar de tent. Nog even ritselen en regelen omdat de licententiepasjes nog niet binnen waren en vervolgens verzamelen bij de teambus eh de auto van Henk. Alle toppers van TTNN waren reeds aanwezig, ik was weer de laatste. HJ en Mark zagen er goed en gefocussed uit. Esther rolde voorbij op haar bolide en had net zoals ik nog wat vraagtekens bij haar lopen. Kleine blessures zorgen soms voor grote zorgen.

Op naar de zwemstart. Het zwemmen is in een mooie veenplas, wat praktisch inhoudt dat je geen hand voor ogen ziet. Ik was er toch iets te vroeg ingedoken want het water werd me na een kwartiertje toch wat te koud. Gelukkig had de organisatie een uitstekende starttechniek: zo-maar-uit-het-niets. Ik had nog een paar minuten op de teller maar opeens klonk er een schot.

Ik ben rustig aan begonnen. 1e keer in een wetsuit, 1e keer in buitenwater, ik wou me niet gek laten maken. Niet teveel klappen krijen en uitdelen was het devies. Ik had met de mensen om mee heen vooraf de afspraak gemaakt dat we lief voor elkaar zouden zijn. Ik heb me eraan gehouden 🙂
Al gauw kreeg ik een paar benen. Achteraf denk ik dat een groepje ervoor had kunnen aansluiten, maar achteraf is altijd makkelijk praten. In dat groepje/benen ben ik eigenlijk dik 2km op mn gemakje blijven zitten. Totdat ik na het laatste keerpunt kramp kreeg. Ik moets ze laten gaan en achteraf heeft dat nog wel een minuutje gescheeld. Damn!

Uiteindelijk stapte ik na 43 minuten nog wat (over 3km) uit het water. Nummertje 50 of zoiets. Feitelijk dus al weer achter de feiten aan lopend. Dat zwemmen moet toch beter. De grote inhaalrace kon weer beginnen. Het fietsen ging de 1e paar kilometer heel soepel. Even goed eten en drinken en dan op stoom komen. Ik haalde alleen maar mensen in maar in de 1e km’s werd ik door twee mannen ingehaald. Dit verbaasde me iets maar ik dacht: RUSTIG. En terecht. Beiden heb ik later weer ruimschoots achter me gelaten. Het was de eerste wedstrijd met een teller op de fiets. En ik weet niet of het er wat mee te maken heeft, maar het fietsen ging niet best. Mn tijd is niet slecht maar ook niet goed en zeker niet mijn sterke punt zoals gewoonlijk. Ik fietste netjes in mij hartslagzone maar de snelheden waren mwoah. Helemaal toen ik pas na 70km de eerste dames inhaalde kreeg ik toch een knakje. Je voelt je dan zover van de plaats waar je wilt zitten (vooraan). Het fietsen was uiteindelijk 2.09 (inclusief zwem/fietswissel). Op mijn teller staat 2.07.45 over 81km. Niets bijzonders dus.

De fiets-loop wissel is goed geregeld in Nieuwkoop. Je fiets wordt aangepakt en je krijgt je loopspullen aangereikt. Eeven zitten op het bankje en gaan. Meteen een gelletje erin. Mn benen voelden meteen goed. Ik voelde mn achillespees wel maar het lopen ging zo licht. Al gauw begon ik mensen in te halen. Ik zat goed in mijn hartslagzone en liep ontspannen. Na elk rondje van 5km kreeg ik een gelletje van het support-team en onderweg dronk ik water. Tie-re-lier. Ie 10km in 39.00. Lekker doorzetten en ondanks dikke blaren (waardoor ik de 3e ronde gas terugnam) kon ik na het versnellen ind e 4e ronde toch als 18e over de meet komen.

18e! Bij de 1e 20. Wie had dat gedacht na alle nekproblemen van de afgelopen winter. En dat mijn harde werken en gewichtsverlies ook nog eens tot de 9e looptijd leiden op een NK is natuurlijk mooi meegenomen.

Voor mij is het een goede hint voor wat er allemaal mogelijk is. Het zwemmen zal moeten verbeteren om vooraan mee te kunnen, het fietsen zal beter moeten (maar dat kan ook). Misschien, heel misschien kunnen we volgend jaar dan denken aan wat plekjes meer naar voren.

Voorlopig nieuw doel: Stein: Nederlands Kampioenschap Lange afstand. 3km zwemmen, 109km fietsen, 30km lopen. Zondag 22 juni.

Ik hou jullie op de hoogte.

J.

Ps: Suzanne, Henk, Stefanie,Danne&Edo, de familie Dolsma, Afine en wie ik ook maar vergeten ben: Bedankt voor jullie steun en aanmoedigingen!
Pps; Foto’s volgens snel.